Hasta Adam Şiiri - Muhammet Furkan Sayan

Duvarlar ölüm kokuyor.
İçimde yeni bir umut doğmuyor.
Kimseler halimi sormuyor.
Zaman dostluğu da bozuyor.

Azrail gelir yalnız yanıma.
O kulak verir benim çağrıma.
Hayat zaten acı biçmiş payıma.
Kim koşar bu garibin darına.

Tabip bana şifa arayıp dursun.
Gerçek şifa dost elinden kurşun.
Şu hasta halimi gören silahı tutsun.
Hiç üzülmeden alnımdan vursun.

Ben zaten ölmüşüm dostlar.
Yüreğimden bir acı kopar.
Ben ölünce dostlar halimi sorar.
Dirilir belki ölünce aşklar.
Hasta adama bakar mı onlar.
Tanrım bu kulların ne kadar gaddar.
Hepside büyük kindar.