Hasta Adam Şiiri - Bedri Tahir Adaklı

Kaderin adaleti, gönderdi tipi- bora,
Yatırdı başakları, henüz mevsim gelmeden,
Hasta adam bakamaz, geçmedikçe bu yara,
Kimisi haklı sandı, hak ne demek bilmeden,
Güya derdi anladı, başakları görmeden.

Şişeye çarptı eli, ilaç yere saçıldı,
Zaten maksat bu idi, başka ilaç verdiler,
Israrla kurcalandı, derin yara açıldı,
Yutulsun diye hapı, önüne de serdiler,
Fitne-fücûr kim varsa, muradına erdiler.

Şişesinin dibinde, ilâcı kalmış biraz,
Mutlaka ihmal etti, yoksa gafil olmazdı,
Umutsuz olmamalı, geçecek elbet maraz,
Korusaydı kendini, kader tokat vurmazdı,
İhmalin hatasına, belki hesap sormazdı.

Hasta adam düşmüştü, güz mevsimi yatağa,
Düştüğü yerden kalkar, hamdolsun iyileşti,
Harman yeri açıldı, artık geçer atağa,
Maddi ve hem manevi, umum efkâr birleşti,
Başaklar doldu artık, başı sapa yerleşti.

Az kaldı biçilmeye, yeter ki tırpan olsun,
Ayağa değdirmeden, tırpanı sallamalı,
Şevki veren torundan, döveni tutan olsun,
Yine eski hâl gibi, ambarı doldurmalı,
Helâl olan bu malı, allayıp-pullamalı.

28.07.2011
Kocaeli