Hasta Şiiri - Mehmet Arif Sizer

Hasta
Bu yara, üzerine resimler çizebileceğin değil

Derin ve kendinden emin akıyor sular
Bin yıllık çınar ağacında bin yıllık kargalar
Ve surlar, dağınık yıldız cümbüşü
Dinozor fosilleri, evrimden ve devrimden uzak
Binlerce bilmece, binlerce soru ve paradoks
Arasında kitlenip kaldı us…
Her şey hüzün alazı,
Yarını kül.
Tutunmak niçin?

Bırakıp gitti sevgililer
Yürümeye gelmiyor hiçbir sokak
Öyle hırçın yani yağmurlar
Arızalı raflarda eprimiş okunaklı kitaplar
Eşikte sararmış nutuksuz fesleğenler
Neyin varsa bu izbe ve loş odada hapis
Kent unuttu seni.
Hiç kimsen yok.
Aşkların o afyon gibi hayali
Yetmeyecek yaranı sağaltmaya
Ağlasan,
Ağlasan kimin umurunda ihtiyar!

Bu yara, üzerine resimler çizebileceğin değil
Ömrünün sönmeye yüz tutan yangınına
Benzin atacak intihar kuşamlın kim
Seni militan kılacak bir ide, bir teorem
Diyelim bir aşk,
Rüzgâr ruhlu değil, hezeyandan uzak
Ya da bir kent sana esareti unutturacak
Yeni bir anlam,
Evrensel bir düzlem belki de
Ya da varlığını kutsayacak bir inanç
Bulamayacaksan
Çü-rü-ye-cek-sin…
O halde yaşamak
Yaşamak niçin?