Sönük kalır,gündüze güneşler,geceye Ay
Onsekizbin alemde,yanınca nurdan kandil
Kısırlaşmış zamanda,verilince arza pay
Uzanmış sevgine el,hasretti hecene dil
Nasılda yalnızdı,uçsuz bucaksız çölde din,
Karanlıklar içinde,geçerken zulmetli gün
Düşman oğul anaya,babada bitmeyen kin.
Tebessümlere kaldı,tek başına kumda gül.
Putların gölgeleri,kaplamış insanlığı
Doğunca birden bire nur; yardı karanlığı
Yeryüzünde yıkıldı, putpereslik hanlığı
Esince alemlere rahmetiyle nurlu yel
Arınsın günahtan ruh,yakıldı ceset tabut
Ar olmuş cahillere,ipe asılan çaput
Tek kurtuluş yeriydi, ancak muhteşem yapıt
Mazlumlara uzandı, ibrahimi tutan el
Hasan KARABAY
2.10.2011
Sıra no:83
Kayıt Tarihi : 28.1.2012 16:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Okunasi güzellikte harika bir eser.
10 puan** selamlar.
Ne yazık ki hala var, 'cahiliyye artıkları', günümüzde... İradesini başkasına teslim etmek, 'biat etmek' yakışır mı insana?
Şiirdi, dersti aynı zamanda... Tebrikler, Hasan Bey...
TÜM YORUMLAR (14)