Hasretlim Şiiri - Halil Yılmaz Hıtmiye

Hasretlim
Su boylu sultanım
Kınalı kekliğim
Yine mektup göndermiş
Zılgıt zılgıt ağlıyor
Gözyaşları sicim olmuş akıyor

Erguvan kokulu, perçem zülüfler
Ak tel olmuş
Koymuş mektup içine
Kara feryatları inim inim
Ciğerlerim deliyor
Okudukça feryat figan üstüne

Çağımız geçiyor
Hemen, şimdi
Hiç durmadan dön diyor
Her satırda kahır sitem üstüne

Unuttum, kaç harman kalktı
Kaç bahar kışa döndü unuttum
Ahh o büyülü bağbozumları
Damaklarımızdan
Sihirli tadı silinmeyen
Gürül gürül akan
Kanlarımızı kamçılayan
İçilen şıraların dayanılmaz sarhoşluğu

Hasretlim
Mektupların burcu burcu
Tütün, şarap kokuyor
Sıla ırak, yollar yokuş
Dağlar duman, her geçit bir haremi
Ben sılaya varamam
Çaresizim, hançer tırnaklarım
Ak göğsüme saplarım

Hasretlim
O masum, umursuz bakan gözlerini
Gülerken güller açan gül yüzünü
İpek şallar bağlı
İnce belin özledim

Düşlerimin hırsızı gurbet
Çok acısın, zakkum gibisin
Hem cıfıtsın, hem yezitsin
Söyle bana çekilecek dert misin?
Bırak yakam
Ben sılama gideyim
Hasretlim mektubunda ağlıyor