Hasretlik En Ağır Yük

Bahtsız bir divaneyim, şansım yokmuş ezelden,
Ne zaman mutlu olsam, kayboluyor tez elden,
Son bir beste yapmadan sazımdaki son telden,
Bak yine gündüzlerim gece oldu dost bana;
Mahpusta geçti ömrüm derdime yana-yana…

Nasıl teselli olsun mazideki anılar,
Dört duvarın aklıma zarar pek çok yanı var,
Taşı da yosun sarar, onun bile canı var,
Aşamadım dağları, yüce oldu dost bana;
Kavuştur dosta diye yalvardım Yaradan’a…

Hem kızım hem oğlumun unuttum cemalini,
Nasıl öderler bilmem hakkımı vebalimi,
Zehir ettin ey Felek petek-petek balımı,
Cümleler, kelimeler hece oldu dost bana;
Böyle derin sızıyı verme Mevla’m insana…

Dünyada en ağır yük, hasretleri taşımak,
Bunca dostum var iken, yine yalnız yaşamak,
Hayat merdiveninde belki bu son basamak,
Haneme uğramadın, nice oldu dost bana;
Ardımdan şerbetimi gel de iç kana-kana…