Hasretlik Destanı Şiiri - Abdullah Odabaş

Mektup selam söyle bizim vatana,
De ki, hasretinle yananı gördüm,
Kalemle yazmaya gelmez dertlerim,
De ki, hasretinle yananı gördüm.

Birçok akrabalar ciğer pareler,
Açıyor sinemde göz göz yareler,
Dereler tepeler şirin ovalar,
De ki, hasretinle yananı gördüm.

Şanlı ecdadımla kardaş bacıyı,
Birçok dostlarımla, Arap Hacıyı,
Çekerim ölünceye kadar acıyı,
De ki, hasretinle yananı gördüm.

Amucazadeler, ciğer köşeler,
Lutfiye, Zülfiye, hep Aişeler,
İhsanlar, Zemzemler, Gül, Menevşeler,
De ki, hasretinle yananı gördüm.

Hasret kaldım Bekir ile Tahire,
Müşerref, Emine hem de Şakire
Benden selam söyle yüzbinler kere,
De ki, hasretinle yananı gördüm.

Meftuniyem hasret kaldım vatana,
Cihan şahı Arslan ile Kaplana,
Hasretliğim kar eyledi bu cana,
De ki, hasretinle yananı gördüm.