Hasretlik Şiiri - Mehmet Sabri Demirci

Yaz ortasında,
Umarsız yolculuklar düşmüş payıma
Yar gözünden,canımın özünden ayrı düşmüşlüğün
Kurak iklimindeyim hey!
Hey ki ateş düşmüş içime
Dört yanım pervasız yaralara mahpus

Hüznün sabahçı kahvelerinde
Demler olmuşum gözyaşımı
Katık diye sensizliği nafakam bellemişim
Kumruların kanatlarına adını işlemişim
Gündüz niyetine hayaller büyütmüşüm
Odamın tenhalık hücrelerinde.
Bir sabah yittiğim gözlerinde ölümü nakışladım,
Ölümü kahrınla kucakladım

Ağlamak istemesem de,namussuz damlalar
Yanaklarımda aldırmaz bir seyre daldı
Göz değil yar,göz değil!
Yürek ağladı,yürek kanadı.
Nöbetine durduğum yıldızları
Yalancı ayrılıklara kaptırdım
Hain bir pusuda kelepçe vuruldu dillerime
Gözlerim kurşuna dizildi
Yokluğunun işkencesini çekiyorum
Dedim ya,bu mahpusluktur
Müebbeti dolduruyorum

Sanırım dermansız yanımsın benim
Dermansız sancım.
Ürperirken gece kuşları sabahtan
Açmadan solan yaban gülümsün
Ölümsün yar,ölümümsün....!