Bir çift şefkatli bakış uzaktı cemaline,
Birazcık merhametti, muhtaçlığın senin.
En son kim üzülmüştü canın yandığında
Sevgisizlikti sebebi, köşelere itilmişliğin.
Bunca insan hep birden cümbür cemaat
En zalim insanların olmuştuk.
Minnacık sevgiyi esirgedik senden
Kalmamış çevrende, insanlığı yaşatabilen
Odun vardı, yatak vardı, aş vardı da
Bir çift el yoktu uzatacak dünyana
Aklın noksan olalı senin başında,
Çileleri tatbik ettin yanı başımızda.
Acıklı filmlerin yufka yüreklileri biz,
En dramatik hayatını yaşadıysanda
Üşüdün, acıktın, kirlendin, ağladın
Bir bizim yüreğimizi dağlayamadın.
Olamadın katip ağlanan olamadın
Taş olan duygularımıza dokunamadın
Ölen sendin elli, ayaklı bir insan
Bizse bir garip mahluk, insanlığı unutan
20 şubat 2000
Kayıt Tarihi : 7.4.2006 16:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
(bu şiir KATİP lakaplı akli dengesi bozuk bir şahsın anısına yazılmıştır)
saygılarımla
rr.akdora
duyarlı yüreğinizi ve şiirinizi tebrik ediyorum.
selamlarımla.
özüne taparcasına ve gönülleri fet ederek yaparcasına haykıran şairime selam olsun
Yıldırım Öğretmen
TÜM YORUMLAR (34)