Hasretliğin Şiiri - Mehmet Ali Özsoy

Ve yine akşam oldu

Karanlık çöktü usulca

Bastırdı kör topal duygular ben yorgun olunca

Gözlerim çeşme musluğu gibi olur geceler seni hatırlatınca

Hüzün acıya komşu ben ise her ikisine

Hasretliğin koyuyor adama bilesin

Her gülüşün bir hançer saplantısı gibi yüreğimde

Ve kum fırtınası olur duygular şehrinde, gözlerin gözlerime takılınca

Ellerim yine boş her zaman olduğu gibi

Hiç sıcak olmadı dudaklarım, bir anlığına bile

Seni sevdiğimden bu yana çile dergahı adresim oldu

Bir taş ile yatıp kalktım sen yerine

Bunlar sırrım olsun varsın kimse bilmesin