Almanya da,İstanbul da evlatlar;
Hiç bitmiyor bu ayrılık yıllarım.
Belli etmem içimdedir feryatlar,
Hiç bitmiyor bu ayrılık yıllarım.
Handan,Metin,ey sevgili çocuklar,
Kenan,Türkan sizi candan kucaklar.
Isız kaldı soba yanı ocaklar…
Hiç bitmiyor bu ayrılık yıllarım.
Onlar bizden kanımız var kanında,
Handan uzak hiç olmadık yanında.
Kenan bu yıl geleceğin yolunda,
Hiç bitmiyor bu ayrılık yıllarım.
Metin küçük daha on beş dir yaşı,
Yemez idi her ekmeği her aşı,
Gurbet ele ilk çıkışı tek başı.
Hiç bitmiyor bu ayrılık yıllarım
Dertli Özgur hasretlerle yanarken;
Hayal edip içtenlikle anarken,
Hep birlikte olacağız sanarken;
Hiç bitmiyor bu ayrılık yıllarım...
{Kâzım Özgür 29-Mart-1982}
Kâzım ÖzgürKayıt Tarihi : 7.1.2009 23:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Kâzım Özgür](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/01/07/hasretler-2.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)