Hasretiz Şiiri - Sinan Gündoğ

Hasretiz sevmelere, sevilmeye hasretiz,
Hasretiz coşkulara, sevinmeye hasretiz,
Hasretiz aşkı bilen, gönüllere hasretiz,
Unutmuşuz tebessümü, gülmelere hasretiz.

Ne vardır bu malda, hep servet peşindeyiz,
Kefenin cebi mi var mezaramı gömeceğiz?
Para herşey demek değil, birgün öğreneceğiz.
Biz ki kendi fakir, gönlü zenginlere hasretiz.

Neden hep tutamayacağımız sözler veririz,
Söz veripte yapmamak yalan biliriz,
Bumudur yiğitlik, niye yalan söyleriz,
Söz veripte yerine, getirene hasretiz.

Erkekliğin kitabını yazmış kimimiz,
Kadından beterdir, bu beylerimiz,
Dedi kodu dedikmi alışmıştır dilimiz,
Bizler ki mangal yürekli, yiğitlere hasretiz.

Kimimize hayat, güneş, kum ve deniz,
Birde boğazlarda yalı isteriz,
Kibir almıştır başı, mütevazilik nedir bilmeyiz,
Ukalalara doyduk, alçak gönüllülere hasretiz.

Olmuşuz bir geveze dinlemeyi bilmeyiz,
Kim doğru söylerse ona kulak vermeyiz,
Her kafadan ses çıkarsa, biz birşey öğrenmeyiz,
Susmasını bilipte, dinleyene hasretiz.

Hangimiz dört dörtlük hangi birimiz,
Güzellikleri emretmiş bize dinimiz,
Ders almalıydık oysa, çünkü hepimiz,
Şehadet getirip, ölmelere hasretiz.