Hasretinle Savaşmak

Yağmur yağardı ben sensin diye ben hiç aldırmaZdım
Herkes kaçışırdı ıslanmamak için,
Bense sen geldin diye şemsiye bile kullanmazdım.
Evet bu yağan yağmur sensin,
Damlalar saçların senin.
Ya da ben öyle sanırdım, hasretinden hıncımı alabilmek için.
Damlalar saçların misali dolaşırken tenimde,
Hasretin sinsi sinsi süzülürdü iliklerime.
Ve birden hava buz keserdi,
Sanki düşmanıymışım gibi yağardı üstüme hasretin mermileri.
İşte o zaman anlardım bu savaştaki acizliğimi,
Ve sen olmadan hasretin bileğini bükemeyeceğimi