Hasretinle ölürken Şiiri - Necati Gedikoğlu

Şimdi ben sensiz miyim hasretinle ölürken,
Kanat çırpamaz mıyım,kuşlar gökte uçarken.
İşte divane kaldık sen uzak ben yakınken.
Ne olursun kendini benden bile sakın sen.

Şimdi ben burada mıyım kendimden bihaberken,
Bazı mezarlıkta naaş,bazen yolda toz iken.
Turnaların gözünden yoluna bakar iken,
Sellerle katmerleşip yoluna akar iken.

Hasret rüzgarlarını beşine salar iken,
Vahşi soylu atlarla ardına düşer iken,
Hala burada mıyım ben, sen uzaklarda iken,
Güneşle sen şafaktan bana el sallar iken.

Kalbini yumma sakın ibibikler öterken.
Sakın bakıp ağlama göçmen kuşlar uçarken.
Aç kollarını bana güneş yatıverirken,
Sakın ha sen ağlama bülbüller ağlar iken.

Şimdi ben burada mıyım kendimden bihaberken,
Neler hissediyorum hasretinle ölürken.
Ayın ışığı ile odana dolar iken,
Kalbini yumma sakın ben içinde ölürken.