Hasretini Paylaştım Şiiri - Ceyhan Porsuk

Yalnızlığımda, hasretini paylaştım kalbimle
Ne kadar uzaksa, bir o kadar da yakın
Düşlerime sensizliğimi sordum kendimce
Küskün, kırgın, bir o kadar da kızgın

Uzak diyarlara yelken açıp alabildiğince
Gitmek istedim, kendimden, senden kaçıp
Ne kadar yol alırım bilmem, tek bildiğimse
Unutmak, unutmak seni, kendimden kaçıp

Yıllar nasılda geçti, her şey hayal gibi
Hani gecenin matemi çöker ya üstüne
Bitmez tükenmez bir kabus gibi
Dokunacak el ararsın, gül kokulu, güneş gibi

Dokununca o el, kaçışıverir kabuslar
Yüreğinden yükler kalkar, dağılıverir bulutlar
Ümitler yeniden yeşerir, çiçekler yeniden açar
İşte o an, işte o an hayat, sanki yeniden başlar

İçinde pırıltılar belirir, saçılıverir yıldızlar
Öylesine bir sevgiyle, başlar derinden kıpırtılar
Kaplar yüreğini hasretle, her şey yeniden başlar
Her defasında o duygu, derinden sevgiyle kucaklar

Uyanmak istemezsin düşlerinden, o kadar güzeldir ki
Hasret çalar yüreğini, haykırır, der: ' Aç kapıyı! '
O an kaybolur yıldızlar, söner birden pırıltılar
İşte o an ölür insan, geride sadece yıkıntılar.