Hasretini içiyorum her vakit

HASRETİNİ İÇİYORUM HER VAKİT

Hayırlı gecem,
Mutlu günüm,
Mihrabım...

Çok özlediğimsin, duamsın.
Bak günler aylar geçti.
Hala dilim, yüreğim, tum benliğim seni söyler.
Mabedim!
Varlığına doyamamışken hasretini içiyorum her vakit.
Yolunu gözleyen bu çift göze,
Varlığım kendisini feda etti kevserim.
Lime lime kesildi seni her andığım an tüm hücrelerim.
Bir dualık ömrümü senin varlığınla doldurdum duam.
Ve ruyalarıma kadar sen oldun hayatım!

Çok hastalandım,
Ateşler icinde kıvrandım,
Sen gözüktün sisler ardında,
Ve bir tas su verenim sen oldun.
Allahıni sevdigim!
Seni sayıkladım günlerce,
Ve başımda duran komşular,
Şimdi duan kim diyorlar.
Gelde kabul olsun dualarım!
Ve beraber amin diyelim!
Ben sana cok muhtaçım...

Günaydınım,
Tatlı uykum...
Duam!

Bir merhabana nasılda hasretim bir bilsen.
Bir bilsen gözümün ferine düşen karanlığı!
Yaksan ışıklarımı,
Nurunla aydınlatsan ruhumu.
Şükrüne şükretsem sonra!

Yine dün gibi,
Yine gün gibi,
Vede an gibi!
Varlığının ummanındayım kuzum.
Hummalar içinde kıvranıyorum,
Bir ihlas ile gelsen bana.
Bir merhaban ile şereflendirsen dünyamı!
Onca yürek birikmişliğini,
Bir selamın ile ödüllendirsen varlık mabedim.

Bir bebeğin hali var üzerimde,
Ve dudaklarım bükülmüş satırları dökerken,
Sen benim duamsın,
Varlık mabedim,
Sığınağımsın!
Unutma kuzucuğum...

Önder ÖZTÜRK
17 / 10 / 2011
PAZARTESİ
05:10