Hasretini Bile Çekemedi Şiiri - Yunus Güzel

Genç bir çınar ağacının yaprağı gibi
Sararmadan kızıla dönmüştü adam
Dayanamadı inceden esen yellere
Mevsimsiz düştü
Hayat denen uçurumdan

Küçüktü, anlayamadı ölümü
Sormak için annesini aradı gözleri
Dimdik duruyordu oturduğu yerde
Herkes figan ederken,
O, susmuştu
Eve dolan ağlama seslerinde sesi
Akıtılan gözyaşlarında,
Bir damla yaşı yoktu

Ağlamak hafif gelmişti acısına...

Hep yolunu gözledi,
Hep özledi
Hayatını paylaştığı adamı
Keşke yine seferde olsaydı
Gecenin bir yarısı,
Belki çıkar gelirdi

Her kavuşma biraz da hüzün taşırdı
Bilirdi ki,
Ufukta yine özlemek vardı
Acıtmazdı kavuşmaya gebeyse özlemler
Ölümse kavuşmasız özlemin en karasıydı

Son kez görsün diye indirdiler önüne
Yavaşça açtı yüzünü adamın
Öyle bir baktı ki;
Bir daha bakamayacağı yüze
Binlerce bakışın yerini alsın istedi

Artık onun hasretini bile çekemeyecekti

Kocaman iki damla yaş süzüldü
Süzüldü ağır ağır anıların çizgilerinden
Hafifçe kıpırdadı dudakları
Ne söylediğini kimse duyamadı
Oğlunu çağırdı gözleriyle,
Saçlarını okşadı usul usul,
Adamının saçları yerine...