Hasretine Dokundum

Yürüyemedim bu sessiz şehrin,
En güzel mevsimli yollarında.
Yüzüme çarpan hasretine dokundum.
Sevmene ne vakit var acep!
Özlemin öyle duruyorken,
Yakan bakışlarına teslim.
Hani ay öyle aniden yansırken,
Sessizliğin gecesine,
Sevmeden kalamadım,
Bu yüreğime çakılan gözlerine.
Su gibi adım adım yürürken
Çağlayan oluşuna baktım.
Koşarken ellerimden tutuşuna baktım,
Kalışımdan utandım.
Dağlarında bir eşkıyayım,
Sevmene pusu kurarken.
Artık teslim olmak imkânsız,
Sevmesiz kanunlara.
Allığı düştüğünde hilalin,
Yüreğimin sen olan kıyılarına,
Özgür kalsın tüm can çekişlerim.

Mayıs 2008