Hasretinin daha nice hüzünlere gebe olduğu günlerdeyim şimdi. Mevsimlerin yarı yarıya tükendiği iklimlerim var benim. Ya sonbahar gibi yapraklarımı döker, ya da kış gibi iliklerime kadar dondurur hasretin.
Oy oy! Daha ne demeli bilinmez, yokluğunun açtığı onulmaz yaralara karşı. İlk yenilgim bu hayata karşı. Nice savaşlar, depremler ve istilalar yaşadı yüreğim. Hiç biri yokluğun kadar enkaz bırakmadı geride.
Dilim lal olmuş bir bülbül. Yüreğim aç bir çocuk kıtlık kıranlarda. Bir yangın yeridir bu şehrin her kaldırımı. Sokaklar ıssız, ışıklar mat ve ağaçlar birbirine sataşır bu deli rüzgârda. Hepsinin bahanesi sensizliğim. Yayından çıkan bir ok gibi yağmur taneleri. Gökyüzüm çıldırmış. Gözlerin gibi duruyor karşımda boğulduğum deniz, yıkıldığım toprak.
Hiç kimse uğramaz şimdi adını sayıkladığım sahillere. Martılar küskün, dalgalar durgundur bu limanda. Gemilerim rotasız. Şimşekler kurşun gibi vurur yeryüzünü. Adına kurduğum tapınaklar ilahsızdır yokluğundan beri.
Ben şimdi gecenin en karanlık köşesiyim. Ömrümün katilini arıyorum daracık sokaklarda. Ruhumda yalancı sevdaların ihaneti. Bir isyan havasındadır ezgiler, türküler. Dili yasaklanmıştır şiirlerimin. Ne yana gitsem mahkûmum sana. Tek suçum sevmektir yar, günahım yok.
Bana senden kalan prangalı bir bahar ve kangren bir yara. Hala kulağımda çınlıyor hüznüme umut katan sesin. Güller çaldım cennet bahçelerinden gözlerin için. Kandiller yaktım yürüdüğün yollara. Acılar içinde gelişini bekledim sabahlara kadar. Gelmedin.
Hasretin, sevdalı ozanların dilinde bir türküdür şimdi. Çaresiz ağlayan bir çocuğun gözyaşı. Dağlarımda kardelen kokusudur saçlarının her bir teli. Sensiz geçen her gün, ayları götürüyor ömrümün takvim yapraklarından. Yüzümde hayatın karmaşık izleri belirmiş. Onar onar ağarıyor saçlarımın telleri.
Kapıya koşuyorum
Gelen sen misin diye
Bir siyah saç görmeyeyim
Yüreğim burkuluyor
Ağlamaklı oluyorum
