Hasretine Bir Çakmak Daha Çaktım.

Bu gece,
Yağmur yağdı bu şehre.
Biliyor musun?
İlk kez sevmedim
Yokluğunda,yağan yağmurları.
Belki de kıskandım,
Yağmurun, toprağı öpmesini.
Hasretle kucaklaşmalarını.
Koklamasını,
Sevişmelerini kıskandım.

Sahi!
Yağmurla toprağı gördün mü sen hiç?
Nasılda sevişirler ulu orta
Bütün yangını söner toprağın,
Yağmuru yavaş yavaş içine aldığında.

Şimdi kesildi yağmur,
Sokaklar sırılsıklam.
Uykuya çekildi çoktan her şey,
Sen bile uykudasın.
Belkide,sen bile sırılsıklam.

Oysa ben,
Yine yaslanıp gecenin göğsüne
Hasretine bir çakmak daha çaktım.
Seni düşlemek,
Güzel olmasına güzelde kara gözlüm.
Böylesine çıldırmıyor mu uykularım?
İşte o zaman deli oluyorum.

Kalkıp gecenin bu saatinde
Sokak sokak, seni aramak geçiyor aklımdan.
Ama biliyorum ki yoksun.
Başka bir şehirde ikametgâh adresin.
Ve bu küçük,daracık sokaklar seni tanımıyor.
Çünkü bulunmuyor,
Hiçbir köşe başında suretin.

Sigaramda söndü,
Günlerdir,
Alev alev yanan toprağın ateşide.
Bak bugün yıldızlarda yok yerinde.
Onlarda sönmüşler işte.
Bulutların arkasına gizlenip
Kim bilir nasılda göz kırpıyorlardır birbirlerine.
Her ateş sönüyor işte güzel gözlüm
Her hasret sona eriyor.
Bir tek senin özlemin bitmiyor.
Bir tek senin yokluğun.
Bir tek senin hasretinle yanan ateş sönmüyor..
Bir tek seninle ben
Gece olduğunda yıldızlar gibi,
Göz göze bakıp, gülüp oynayamıyoruz.

Olsun be güzel gözlüm.
Uzaklarda olsa da ellerin..
Biliyorum ki
Bana,benden daha yakınsın..
Biliyorum ki,
En güzel yerinde,yüreğinde yerim.