Hasretinden Ölümlere Davetiye Çıkardım

karın aydınlığı geçti üstümden
uyandım sabaha
umutla
sisli gözlerimle hayalin
buluştu camın buğusunda
özlemle
dudaklarım adını yazdı camlara
gururla

buluşmamıza engel
yüzüne vurmuş
suçlulukla pişmanlığın gölgesi
karın beyaz utancı kızıla boyanmış şimdi

diz boyu karlı bir gündü yine
yüreğimden çıkıp gideli
kaç yıl oldu
kaç yıl geçti üstünden
aydınlıktan karanlığa geçişin
o gün, bugün
altın kafes boş
boş kafeste mevsimlerin tadı yok
her nefeste sen
her dakika fısıldarken sevdiğini yüreğim
hasretinden ölümlere davetiye çıkardım