Hasretinden... Şiiri - Ömer Ali Gültekin

şimdi...
sensizliğin sıtmalarında yureğim..
suya hasret şak şak yarılmış toprak
yavrusuna hasret bı ana ceylan gıbı
arıyorum her yerde senı
sensızlık şarabını içtım içelı
tıtremelerde bedenım
çağlayan ırmaklar gıbı akarken gunler
gecelerı örtuyorum üzerıme
butun sıyahlar benım olsun
karanlıklar ben olayım
ışık ol guneş ol
doğ garıp dunyama
dınsın sensızlık fırtınları
ve bır gece ansızın
çık gel zındamına
guller açsın ayaklarının değdiği yerde
aydınlık yarınları muştulasın ümıt uveyıkı
ve dokunsun ellerın ellerıme
yureğim aksın yureğine
heryer sen koksun yıne yenıden
kanım canım sen ol
ama
gelmeyeceksen
bır yılkı atına özenıp kaçacağim senın olmayacagın
ismını hatırlayamacagım dıyarlara
ve parmaklarımla yırtacagım kan damarlarımı
şahdamarımdan senı sökup atacagım