Hasretinde Mevsimleri Öyle Yaşadım Bilem ...

Hasretinde ne mevsimler yaşadım bilemezsin.
Aramayı isterdim her dara düştüğümde,
Yanısıra kahkahalarla güldüğümde.
Hatırlatayım isterdim.
Karanlıkların sabahı beklemesini,
Parmaklıklar ardındaki mahkumun hayatını özlemesini,
Hatırlatayım isterdim.
Şafaklarına kadar hüzünlerimizi gömdüğümüz,
Ağlayan gecelerde,
Çocugun anne sütüne muhtacı nasılsa,
Hasretinde mevsimlerini öyle yaşadım bilemezsin.

Hasretinde ne mevsimler yaşadım bilemezsin.
Çare olurmuydu bir telefondan alo demek,
Yetermiydi çığlıklarını susturmaya ihanetlerin.
Anlatayım isterdim.
Yaz yağmurlarını bekleyen çiçekleri,
Bülbülün sesini özleyen baharları,
Anlatayım isterdim.
Sabahlarına kadar bacaklarımızı gömdüğümüz,
Ağlayan sabahlarda,
Hasret yolunu bekleyen sevgilerin özlemi nasılsa,
Hasretinde mevsimlerini öyle yaşadım bilemezsin.

Hasretinde ne mevsimler yaşadım bilemezsin.
Gönlümüzün kahramanı kim di?
Ne sen biliyordun, ne de ben!
İkrarı isterdim.
Hıçkırıklarımız kahkaha olup çıkarken,
Ağlamayıda becerirdik gülerken,
İkrarı isterdim.
Uyuşan bedenlerimizi yatağa gömdüğümüz,
Islanmış yastıklarda,
Göz çukurlarında beslenen sevgilerin tadı nasılsa,
Hasretinde mevsimlerini öyle yaşadım bilemezsin.

Hasretinde ne mevsimler yaşadım bilemezsin.
Kavuşmaları bekleyen sılanın hasretindeyken,
Şimdi ne kadeh kaldı elde, ne bade var imbikte.
Suskunluğu isterdim.
Esir düşmüş geceler karanlıklarda ağlarken,
Gözyaşlarını yıldızlardan toplardık.
Suskunluğu isterdim.
Hayatın resimlerini gömdüğümüz,
Mahsun yağmur ışığında,
Islanan gönüllerin sevgileri nasılsa,
Hasretinde mevsimlerini öyle yaşadım bilemezsin.

Hasretinde ne mevsimler yaşadım bilemezsin.
Onca terelelliler dolanırken başımızda,
Kızgınlığımız bir başkaydı,
Küskünlüğümüz bile bir başka.
Ne tahammülümüz vardı tasaya,
Ne ihtiyacımız aşka.
Uykulu gözlerde,
Sazlar çalsa bile en hengameli nükteleriyle,
Çare olmuyordu ağlayan yüreğimize.
Hasretinde mevsimlerini öyle yaşadım bilemezsin.