çok sene oldu bizler ayrılalı
sen kurtuluşa erdin biz ise perişan
sen gittiğinden beridir ne keder bizi bıraktı ne de gam
bizden şefaatıni esirgeme seydam
elbetteki hüküm Allah’ın dır
hüküm gelince yapılacak tek şey duadır
bizi gaflet uykusundan uyandır
himmet et seydam
yetim kaldık sen gidince
bakmadı kimse senin gibi bizlere himmetinle bizlere yardım eyle
bizden şefaatini esirgeme
Gönüller hasret kaldı sohbetine,
Seninle dolardı her bir kelime.
Nur saçardı yüzün, hakikatin sesi,
Ey seydam, sensiz dilsiz kaldı hakikatin nefesi.
Dua ederiz, her an her dem,
Yollar gözleriz umutla bil ki sen.
Bu fani âlemde sensizlik yara,
Himmet et bize, düşmesin kalbimize kara.
Sen gittin, kaldık biz yolun ucunda,
Gözyaşı sel oldu her secde sonunda.
Ey seydam, şefaatini bizden esirgeme,
Senin izindeyiz, ayrılmayız rehberinden de.
Sen gittin, dünya soldu birden,
Huzur vardı seherinde senin günden.
Şimdi karanlık çökmüş gönlümüze,
Ey seydam, bir ışık ol bize.
Her nefeste dualar yükselir sana,
Senin izinden gitmek düşer her fana.
Kahrı da hoş gördük, lütfu da bildik,
Yeter ki yolundan bir an sapmayalım dedik.
Hasretle anıyoruz seni her yerde,
Bir tebessümün yetiyordu her derde.
Nasihatlerinle derman bulurduk,
Şimdi ise o günleri yâd eder dururduk.
Sensiz her ezan hüzünle yankılanır,
Her kelamın özlemiyle göz kanlanır.
Ey seydam, gönüllerimizde taht kurmuşsun,
Sana olan sevgimizle bizlere nur sun.
Himmetinle aşalım bu deryayı,
Dualarınla bulalım o safayı.
Sen gittin ama mirasın bizde,
Ey seydam, unutmadık seni asla özümüzde.
Yalvardık allaha bizleri sana layık eylesin
senin ve sevdiklerinin yoluna iletsin
bu bizim duamızdır duamızı kabul eylesin
himmet et seydam.
Kayıt Tarihi : 8.3.2025 03:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiirin hikayesi, büyük bir Allah dostunun ardından duyulan derin özlemi ve onun bıraktığı manevi mirası anlatıyor. Bu zat, sadece bir âlim ya da mürşid değil, aynı zamanda sevenlerine yol gösteren bir rehber, dertlerine derman olan bir gönül insanıdır. Onun vefatından sonra geride kalanlar kendilerini yetim gibi hissediyor, çünkü onun sohbetleri, nasihatleri ve duaları artık onların arasında değil. Şiirin her dizesinde bir hasret ve özlem var. Bu hasret, sadece bir şahsa duyulan özlem değil; onun temsil ettiği ilme, irfana, hikmete ve manevi huzura duyulan bir özlem. “Gaflet uykusundan uyandır” ifadesi, onun sadece bir sevgi figürü olmadığını, aynı zamanda insanları hakikate davet eden, gafletten kurtaran bir mürşid olduğunu gösteriyor. Belki de bu şiir, Şeyh Seyyid Abdurrahman Arvasi (ks) gibi bir Allah dostunun vefatı sonrasında duyulan duyguların bir yansımasıdır. Sevenleri onu unutamamakta, nasihatlerini kulaklarında çınlatmakta ve onun yolunda yürümeye devam etmektedir. Ancak yine de manevi olarak bir boşluk hissedilmektedir. O yüzden dualarla, niyazlarla onun şefaatine, duasına, himmetine talip olunmaktadır. Şiirin sonunda ise bir teslimiyet var: “Yalvardık Allah’a bizleri sana layık eylesin, senin ve sevdiklerinin yoluna iletsin.” Bu, sadece bir ağıt değil, aynı zamanda bir dua ve bir ahittir. Sevenleri, o büyük zatın yolundan sapmamaya ve onun öğretilerini yaşatmaya söz vermektedir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!