Bu yuvalak dünyayı
Elma şekerine benzettim
Hemencecik büyümek istedim
Çocuk aklımla
Göremedim gerçekleri
Kurtlu ve çürükmüş meğer içi
Büyüdükçe pelesenk oldu
Keşkeler dilime
Ne çok kalleşler tanıdım
Ben bu yeryüzünde
Dost görünüp kuyu kazanlar
Etrafı sardı çıyanlar
Bukalemun gibi renk değiştiren
İki yüzlü insanlar gördüm
Kasırgalara dayanamadı
Yıkıldı bir anda
Sığındığım güven limanı
Vurgun yedi hayâllerim
Hani nerde değer verdiklerim
Keşkeleri eklesem birbirine
Yol yapıp dönsem geriye
Elimde elma şekeriyle
Bakabilir miyim
Çocukluğumun masum yüzüne.
"Halide Köksal
16.06.2013
Kayıt Tarihi : 19.3.2018 23:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!