Hasretin Yakıyur Şiiri - Muammer Yalçın

Hasretin fırtına boran biçimi
Savurup döküyor rüzgârlarıyla
Hasretin cehennem dağlar içimi
Kavurup yakıyor rüzgârlarıyla

Hiç mi kurtulamam hasret elinden
Oturdu kalkmıyor benim yolumdan
Sımsıkı yapışmış iki kolumdan
Kıvırıp büküyor rüzgârlarıyla

Ne zaman desem ki tak ettin cana
Döndürsem yönümü sıladan yana
Hemencik dönüyor yönünü bana
Çevirip bakıyor rüzgârlarıyla

Bir bir tüketiyor senelerimi
Sonrada yakıyor sinelerimi
Ben yaparken o hep binalarımı
Devirip yıkıyor rüzgarlarıyla

Pakla yamıyorum hasret kirini
Kurutmuyor yalçın ımın terini
Kuruttu ömrümün taze pürünü
Canıma okuyor rüzgarlarıyla