Hasretin Vur Emridir Şiiri - Engin Badem

Uzun bir düşün ardından
Yazıyorum sana bu şiiri,
Bir mum aydınlığında,
Mahpus bekler kalemle,kağıt...
Kulağımda son senfonisi,
Omzuma çöken yalnızlığın
Her nota bin hançer,
Her notada bin ağıt...
Yürek haritamın,
Yakut menziline uğrar mı? sebebin,
Şuleyar satıhlarda kalır mı? esrar
Yürek dağım kurşun yedi dün gece,
Uzun bir düşe mahpusken duygular.

Buruk bir yangından,
Yanarak düştüm kapına.
Geride mahsun,
Geride perişan bir adam.
İşte neylersin...
Neylersin ki;
Titreyen bakışlarla geçti aynadan...

Uzun bir düşün ardından
Yazıyorum sana bu şiiri,
Cemreler eşiğinde intiharın.
Kuytularda soldu papatyalar.
Ve birer birer döküldü(!)
Gözlerini çizdiğim duvarlar.
Oysa...
Gözlerini hiç görmemiştim
Ve
Dokunamamıştım ayak izlerine.
Geride,
Taş kundağa sardığım hasretin,
Geride,
Suskun ninniler,
İşte bundandır belki de
Azrail’e döktüğüm methiyeler...

Uzun bir düşün ardından,
Yazıyorum sana bu şiiri.
Şimdi...
Gül kanatlı bir muhabbetin,
Son arifesindeyim.
Geceler,pusu kurdu gölgeme.
Biliyorum gayrı;
İflah olmam ben bu gidişle...
Ellerimde pası titrek vicdanın
Ellerimde üç karanfil intihara gebe...
Ey sevgili,
Söylesene! ! !
Bu kaçıncı vur emridir,
Göz yaşıyla kirpiğime.

Uzun bir düşün ardından,
Yazıyorum sana bu şiiri.
Ay çoktan emzirdi geceyi,
Gün doğum telaşında.
Şimdi bir bir zulalıyorum
Hasretini de,
Hasretinden arta kalanları da.
Bıraktım serçe ürkekliğinde yüreğimi,
Bıraktım taş kaldırımlara,
İşte orada,
Yarı çıplak,yarı can
Aldırma acısı değil onda kanayan.

Haydi bu;
Hasretin son vur emridir,
Bırak,
Çatlasın zehir anı hatıraların,
Kancık belalar kudursun,
Bu son ahım,
Bu son yolculuğum.
Artık her şey gönlünce olsun...