Hırçınlığımı gizledim hasretin sessizliğinde susuyorum.
Zamanla unutulur belki bu hasretliğin beni yakışı ve küllerini savurmak istiyorum havaya ve yok oluşunu seyretmek.
Bir daha asla sevmem diyorum.
Neydi sevmek insanın canını bu kadar çok yakan her sevişimde bir şey vardı beni ondan uzaklaştıran.
Neredeydi sevmek her kez sevmeyi başarabiliyormuydu katlanabiliyormuydu aşkın içini acıtan sancılarına ne zaman denesem bana göre değildi aşk ne zaman denesem bana göre değildi hasretlik
ne zaman başlasam sonu gelmiyordu ayrılıkların zaten hasretlik büyütmüştü içimdeki sevgiyi ben sevmiştim ama kimse benim gibi sevmemişti.
Bazen çıkayım diyorum kalbimin derinliklerinden korkuyorum.sonra yine kalbime dönüp kapatıyorum kapılarını anahtarınıda sıkı sıkı tutuyorum ellerimde acaba diyorum.
Sıcacık kanım damlar.
Gir de bak bir ülkeme:
Başsız başsız adamlar...
Ağlayın, su yükselsin!
Hasret içimiz yakar bazen, yakınlar bile uzak görünür gözümüze fakat panzehiri kavuşmadır...ve o geldiğinde ne mutlu olur insan...Kutlarım şair'e..
Saygılar.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta