Hasretin Sessizliği Şiiri - Selma Doğan

Hırçınlığımı gizledim hasretin sessizliğinde susuyorum.
Zamanla unutulur belki bu hasretliğin beni yakışı ve küllerini savurmak istiyorum havaya ve yok oluşunu seyretmek.
Bir daha asla sevmem diyorum.
Neydi sevmek insanın canını bu kadar çok yakan her sevişimde bir şey vardı beni ondan uzaklaştıran.
Neredeydi sevmek her kez sevmeyi başarabiliyormuydu katlanabiliyormuydu aşkın içini acıtan sancılarına ne zaman denesem bana göre değildi aşk ne zaman denesem bana göre değildi hasretlik
ne zaman başlasam sonu gelmiyordu ayrılıkların zaten hasretlik büyütmüştü içimdeki sevgiyi ben sevmiştim ama kimse benim gibi sevmemişti.
Bazen çıkayım diyorum kalbimin derinliklerinden korkuyorum.sonra yine kalbime dönüp kapatıyorum kapılarını anahtarınıda sıkı sıkı tutuyorum ellerimde acaba diyorum.
Bir daha güvenebilirmiyim sevebilirmiyim bu pas tutmuş küflenmiş yüreğimle sonra kalbimin sesini dinliyorum.
Ben sevmesemde sevgi gönderiyorum sevgi dolu yüreklere sevin diyorum.
Korkmayınsiz bana bakmayın ne kadar korkutsada aşk beni siz sevin karşılıklı olursa sevgiler.
Aşk verecek size vakti geldiğinde en güzel mucizesini bana gelince kalbimin derinliklerinde yinede seviyorum öyle alıştımki yerime artık hasretin sessizliği korku vermiyor içime sonunda arkadaş oluyorum hasretin sessizliğiyle...