Hasretin Hayalin ve Ben

Yokluğun sığmaz oldu odalara
Ben baş edemez oldum geride bıraktıklarınla.
Hasretinin yüzü beş karış
Bir odaya kapatıyor kendini.
Hayalin ise diğer odaya kapatıyor kendini,
Kapısını yüzüme çarpa çarpa...
Ve bıraktığın sensizliğin başı yerde
Her gece yanımda uyuyor gittiğinden beri.
Benimde onu bırakıp gideceğimi düşünüyor olmalı ki,
Sıkı sıkıya sarılıyor boynuma.
Sensizlikle boğuluyorum...

Dışarda alıyorum soluğu
Seninle gittiğimiz yerlerde
Şimdi bir başımayım...
Sokak lambalarıda duymuş olmalı gidişini
Baksana hepsinin boynu bükük.
Görmezden gelip geçiyorum yanlarından.
Gölgemin yanında gölgen beliriyor sanki.
Acaba deyip duraksıyorum
O da duruyor.
Adım attığımda yine yanımda bitiyor...
Gittiğini bilmesem diyeceğim ki
Her gece beni takip ediyorsun.
Arkamı döndüğümde farkediyorum
Yokluğunmuş üzerime sinen...

Geri dönüyorum eve.
Dönüş yolunda caddeler daha bir karanlık.
Boynunu büken lambalar
Işıklarınıda söndürmüş...
Gördün mü?
Şimdide onlar görmezden geliyorlar beni...

Eve giriyorum.
Her şey bırakıp çıktığım gibi.
Hasretin hala aynı sevimsizlikte,
Hayalin kapısınıda kilitlemiş
Göstermiyor yüzünü.
Sensizliğin ise gözü yaşlı uykuya dalmış...

Hasretinle hayalin duymuş olmalılar gelişimi
Yanıma geliyorlar.
Gözleri uyuyan sensizliğin üzerinde
Bende uyuyorum onlara.
Hayalini karşıma alıp
Hasretinle sensizliğe sarılıyorum...