Hasretin Hancısı Şiiri - Mehmet Görmen 2

Bir iskemlede otururken farkına varıyor insan
Masanın diğer ucu boşken çayın tadı acı
Bu hissin terimini bulamamış hiç bir lisan
Yalnızlıktan başka herkes kendisine bir yabancı

Bir söğüt ağacının golgesine sığınırsın
Derdini koyarsın oyuguna herkesten saklarsın
Bir daha gönlüne uğramaz sanır aldanırsın
Daha dönüş yolunda yüreğine iner koca sancı

Sokaklarda Kahyalar canhıraş bağırır
Her dolmuşa binbir farklı yolcu çağırır
Aklına bir göz takılır, sen herkese sağır
Vuslata yolculukta kacirirsin her aracı

Gözlerine ilisen göz bebekleri gitmez
Bir de saçlarının salinisi aklindan silinmez
Dert gönüle ilismis bu yara iyilesmez
Bak Lokman bile bulamadi bu derde ilacı

Var sen ömrünce gönlünü avut kendini kandır
Yüzün gülse kimse bilmez içindeki koca hardır.
Gönül makamında hasret bilinmez bir handır
Sen bu hanı terk edemezsin hancı.
Sen bu hanı terk edemezsin hancı.