Hasretin Düştü Şiiri - Gülen Ay

Bir masal gibi gelirmiş memleketi gurbette olana.. o kadar özledim ki o sessizliği o yorgunluğu o huzuru...insan gider yol gider derler yanlızlık kalmaz geride kalmıyr kalmıyorda tutmuyr işte oradaki yanlızlığın tadıyyla buradaki yanlızlığın sızısı..

nefes nefese beni kovalayan yanlızlığını özledim cörtüklük mahallesinde gözlerim kapalıyken gördüklerimi özledim..harmana gidip yaşlı kiraz ağacının yorgun gövdesinden dağların sisini izlemeyi özledim..

kimse görmeden avlu dibine kacıp fındık ocaklarının arasından gökyüzünü izlemeyi özledim sonra müzik eşliinde işte cennetim derken hissettiğim huzuru özledim..

Balo yerine yavaş yavaş cıkıp birdaha gelememenin korkusuyla poz poz anı yakalayışımı her pozda bidaha gelebilmeyi umudederken beni saran benzersiz neşeyi özledim..

fındık dallarında yorgun türkülere kulak verip BoŞ CUVAL DoLU SEPETT sözüyle uyanmayı özledim :)

Balknda cayımı yudumlarken yağmurun beni ıslatmasını görmezden gelip derin derin toprak kokusunu icime cekmeyi özledim...Karakışlanın karşımdaki dağın eteklerinde güneşlendiğini düşünüp yollara düşmeyi yosunlanmış ceşmelerin el donduran suyundan icmeyi özledim...

Ali amcamın ballandıra ballandıra anlattığı gecmiş yıllarda buluyorum kendimi patlamış mısır eşliğinde :) cennet yengemim elleriyle pişirdiği mısır ekmeğini mis gibi yoğurda doğrarken babamın albümlenmiş cocukluğunu büyütüyrum...

KAN MI CEKER BİLMEM AMA BEN GELECEĞİM GÜNÜ İPLE CEKİYoRUM...