Hasretin çok yordu Şiiri - Levent Karakaş

Hasretin çok yordu

Şimdi sen bende ben olmalıydın
Sen ve ben el ele olmalıydık,
Sen olmalıydın sıcaklığın ellerimde, yüzümde
Uzanmalıydık sararmış yaprakların üzerine
Dizlerinde yatmalıydım,
Güzel gözlerini seyrederken kaybolmalıydım.

Yüzümde ılık nefesin dolaşırken
Ellerin saçlarımı tararken
İçimde tatlı bir heyecan ile seyretmeliydim seni,
Dizlerinde gözlerini seyretmeliydim.

Gökteki yıldızların ışığı sönük kalırdı gözlerinde
Gönlümde yatan güzel sevdan.
Şimdi sen olmalıydın dudaklarımda
Söylenmemiş şarkılar mırıldansaydık birlikte.

Kulaklarımda tatlı sesin,
Şarkılardan fal tutsaydık ikimize…
Adını fısıldarken kalbinin ataşını duysan
Sen olsan şimdi buralarda,
Sensizliğimin ilacı sen…

Ve ben;
gözlerinde kaybolup, dizlerinde uyusam.
Çok üzdük birbirimizi
Belki de bilmiyordun, ne kadar sevildiğini.
Belki de ben beceremedim seni seviyorum demeyi.

Hadi tut ellerimi bugün sana geldim
Ben senden uzakta üşüyorum.
Çok üzdük birbirimizi buna gerek varmıydı?
Geçmişi dünü unuttum ben
Bugünüm ile bugün sana geldim.

Senden uzakta;
Hasretin çok yordu beni.
Hadi tut ellerimi bak ellerim üşüdü benim.
Ben çok yoruldum güzel gözlüm
Yumuşak dizlerinde uyut beni…
29.11.2012