Hasretin Çekilmez Şiiri - Muammer Yalçın

Hasretin çekilmez oldu sevdiğim
Beni ateşlere atıp közlüyor
Dertler etrafıma doldu sevdiğim
Tez ürüyor ikiz ikiz kuzlu yor

Hiç kurumaz oldu gözümün yaşı
Acep felek midir bu çıbanbaşı
Sen yoksun yaklaştı ömrümün kışı
Şu gönlüme ayaz vurup buzlu yor

Mutluluk ararken ben zerre kadar
Karşımda dikilip durdu hep keder
Hiç durmuyor ara vermiyor kader
Ben buldukça o yeniden gizli yor

Selam verip seni biri sorunca
Kıskandırır beni yerde karınca
Biran olsun seni üzgün görünce
Bedenim titriyor ruhum sızlıyor

Senden kalan hasret bana hediye
Bekliyorum gelmez oldun ne diye
Dertlerimi saydım kaç tane diye
Dün doksan dokuzdu bugün yüzlüyor

Ey sevgili gel de bir gör halimi
Çekmekle bitmedi çile zalimi
Kırdı kollarımı budak dalımı
Esti hüzün yeli beni düzlüyor

Yemin ettim senin için ahtım var
Beklerim yolunu ölene kadar
Lakin sen bekleme ölmemi ey yar
İnan ki yalçınım seni özlüyor