Hasretin Bittiği Yer Şiiri - Bolat Ünsal

Bakışların takıldı
Bir an gözlerime.
Gülücüklerin işledi
Yer edip, can evime.
Yüreğimse, hala asılı
Saçının tellerinde.

Dayanılmaz bir işkence
Yalnızlık denen duygu.
Bilmem ki, acaba
Hasretin bittiği yer nerede?

Yollar mı ayırır insanı,
Yoksa yıllar mı, söyle.
Ya da zaman mı vefasız,
Geçiyor saatler ayrı yerde.

Dağlar mı yalçın aramızda.
Kar mı kaplı yolumuzda.
Kara bulut mu var üstümüzde.
Söyle bana, sence
Hasretin bittiği yer nerede?

Rüzgârlar mı savurur insanı,
Hep ayrı ayrı yöne
Yoksa ırmaklar mı akıyor,
Dönerek tersine.

Ayrı dalları mıyız bir ağacın,
Yoksa kökümüz mü başka yerde.
Anlaşılmaz bir hece miyiz?
Çalıp söylenen ayrı telde
Söyle bana, sence
Hasretin bittiği yer nerede?

Bir cehennem ateşi yanar,
Güneşin battığı bu şehir de.
Sarar yalnızlık alevleri,
Yüreğimi sensiz gecelerde

Bitmez isyanım.
Hüzünler dolar kadehime.
Kader mi denir böyle kadere.
Atılmışız her birimiz ayrı yere.
Söyle bana, sence
Hasretin bittiği yer nerede?

Bolat Ünsal / Falezlerdeki Çığlık 2004