Hasretin Berzahı Şiiri - Nihat Malkoç

Yusufların düştüğü, dipsiz bir kuyusun sen
Âb-ı hayat misali kalbin can suyusun sen

Sen ki avuçlarımda hicran ateşi, korsun
Ey gönlümün yitiği, gözümde tütüyorsun! ...

Ufuktan doğan güneş, gönül göğünde aysın
İnce belli bardaktan yudumladığım çaysın

Vuslatına susuzum, gül çehrene açım ben
Hasretin çöllerinde damlana muhtacım ben

Gönlümü mahpus eden örümcek ağı sensin
Kaysları Mecnun eden aşkın kaynağı sensin

Bir tarla kuşu gibi duygulu ve ürkektin
Naifliğinle dişi, yüreğinle erkektin

Yürek coğrafyamızda fırtına, tipi vardır
Dipsiz kuyuna inen, gönlümün ipi vardır

Gözden ırak düştükçe, gönlüme yakın oldun
Yürek kalelerini düşüren akın oldun

Bu tarifsiz sevgiyi gömeceğim toprağa
Adını ezberlettim, denize, kuşa, dağa

Hayalin çarpıp durur gönlümün camlarına
Hüzün sipariş ettim gurbet akşamlarına

Sana giden yol meçhul, ne rahvan ne iz kaldı
Ardında bıraktığın yumak yumak giz kaldı

Yokluğunda virandır gözü yaşlı kâinat…
Hayalinle yaşarım, geçmiş zamana inat…

Gönlümün toprağında boy verip yaşıyorsun
Hasretin berzahında zamanı aşıyorsun

Çorak topraklar gibi yüreğim kavruk şimdi
Muhayyilem dağınık, idrakim savruk şimdi

Başka sevgiye yer yok, seninle dopdoluyum
Menzile varamayan âşıkların yoluyum…