Hasretin Başlığı Olmaz Şiiri - Sadi Ersoy

Bazen, soğuk bir mıh gibi çakılıyor
Özlemin, hasretin yüreğime.
Kahkahalarımda gizli hıçkırık
Gülerken, ağlıyor göz bebeklerim
Ve ben sessizce ağlıyorum anne

İşkence ile sıkılıyor duygularım,
Demir bir mengenenin tam ortasında
Soğuk soğuk terliyor bütün bedenim,
Faslı muhabbetin, en tatlı yerinde
Bir çocuğun "Annee" deyişi
Yıkıyor gönlümde ki bütün gülüşleri

Büyümüyor, anne hala çocuk yüreğim
Ve yaşlandıkça büyüyor özlemim
Zor geliyor erken vedalar,
Alışamıyor insan ayrılığa.
Her tabutun başında, her musalla taşında,
Ağlayan her çocuğun feryadında
Her damla göz yaşında arıyorum seni anne.

Ve bir ayet düşüyor gönlüme
Sesizce okuyorum, gözlerim kapalı.
"Küllü nefsin zaikatül mevt(i),
śümme ileynâ turce’ûn."
Kurtuluyor mengeneden yüreğim,
Dudaklarımda hafif tebessüm
Biliyorum elbet sana kavuşacağım birgün.
Kul Ersoy

Ne hece, ne kafiye gönlümden ne geldiyse onu döktüm kaleme...