Hasretin ateşten miğfer, ay tutuldu içimde

Hasretin ateşten miğfer, ay vurulmuş içimde
dağlara yaslı duman denizler üstü yas
köpürmüş hırçın sular içime doğru
yalın ayak ben miyim çöllerde koşan...

Erittim yüreğimi döktüm aklıma
derebaşı öter yaralı kuşlar
ırmakları uyuttum yaralı yüreğimde
denizler küstü bana bir akşam üstü.
senin bakışlarını bıraksam denizler susar
hangi ırmak asılı zülfünün tellerine
bir akşam üstü bir kitap bir kalem bir ekmek kokusu
ak ellerinde hangi suyun aydınlığı var.?
azığım da bitmez tükenmez özlemin
yüreğime inceden kan sızar
hasretin ateşten miğfer, ay tutuldu içimde
bir sen olsan yanımda yar
dağlar yıkılsa üstüme ne çıkar!