Hasretin Şiiri - Beşinci Mevsim

yine kabuslarla uyanıyorum
karanlık bir güne.

atıyorum kendimi gri sokaklara
bir yandan seni düşünürken

bir yandanda izini arıyorum
kaldırım taşlarında.

birden ellerim yanmaya başlıyor
o sıcacık ve incecik ellerini
aramaya başlıyor ellerim.

yokluğun içimde öyle bir dayanılmaz
oluyor ki, kalbimi yerinden çıkarıp atmak üzereyim.

ve güneş karanlık bulutlara tutsak düştü.
ağaçlar birer birer kurudu.

bütün seviçlerim ve umutlarım
kuşlarla birlikte uçup gitti
bu kentten.

hasretin,
hırçın rüzgarlarda
savrulan bir yaprak gibi
ordan oraya
savrup duruyor beni.