Hasretin 1 Şiiri - Ruhi Hatunoğlu

Hasretlik yorganına sarındım
seni düşlüyorum
haberin olsun
Mayıs ayının ılgın esen rüzgarı
karşı konulmaz duygularımı kamçılamakta
ve ben sarınmışım hasretlik yorganına
sensizliğin acısıyla üşümedeyim
ısıtmıyor yüreğimi
yüreğinin o ürkek ve titrek
çırpınışları
yokluğunun yoksulluğunda
kalmışım bir başıma
hücrede kalır gibi
ve mahpusluğum müebbet gibi
damarlarım kasılıp gevşemede
penceremde hasretliğin bitecek birgün
gün doğacak seni ansıyan duygularımda
bir güvercin konacak pencereme
barıştıracak bizi gagasındaki
zeytin dalı ve kanat çırpınışlarıyla
hasretliğin sona erecek
gül gülüm
ve bitecek birgün
bu hasretlik
bu zulüm
20.05.2008/ANKARA