Hasretimin On Sekiz Yaşına Şiir

On sekiz yıl oldu, sensiz on sekiz
On sekize girdi hasretliğim oy!
On sekiz senedir ne haber ne iz
Ne vuslata erdi hasretliğim oy!

İlk başta beşikte bala gibiydi
Teskini imkânsız bela gibiydi
Feryadı ev yıkan salâ gibiydi
Her yanımı sardı hasretliğim oy!

Emzikle, ninniyle kandırıp önce
Güç bela yürüttüm güç bela anca
Bir buçuk yaşında kapıldı hınca
Her gün hesap sordu hasretliğim oy!

Üç yaşa değince aklı karıştı
Çağladı gözyaşı selle yarıştı
Ancak beş yaşında benle barıştı
Yalnız beni yordu hasretliğim oy!

Ele karışmadı yedi yaşında
Adını okurdu mezar taşında
Yokluğa yürüdü yolun başında
Yokluğa at sürdü hasretliğim oy!

On bir, on ikide kısıldı sesi
On beşte mecburen kesildi sesi
On yedi yaşında yaktı nefesi
Yangında yâr gördü hasretliğim oy!

Bugün on sekizde, dinç hâlinde yâr
Uslanmaz bir deli, genç hâlinde yâr
Dağ gibi ayakta, tunç hâlinde yâr
Her kavlinde durdu hasretliğim oy!