Hasretimin gonca gülü Şiiri - Sinan Bayram

Gönlüme nakşolan hasretin bağrından sesleniyorum sana
Belki incinmişsindir yokluğun efkarından öylece
Bilmem ki yanmanın yanında incinmek nedir
Yanmaktan fırsat bulursam incinirim belki

Belki de benden çok yanmışsındır gönülden gönüle
Gönülden dile gelse de sevda düğümü çözülmez
Her düğüm de yara tazelendi gönül paralandı
Öyle bir yangın ki yana yana bitmedi küllenmedi

Yokluğun aynasından benim gibi baktın mı
Hani seven gönüller bir deriz ya öyle işte
Belki ateşimiz birdir belki yanışımız bir
Belki de beni yakan ateş seni sadece incitmiştir

İncinme onu da istemem avun öyle gönlünce
Aklımı yitirdim dersem seni kazanmışımdır
Senin olmuşumdur sen benim olmasan da
Kefen bırakıp mezar kazmadıkça gidilir anca

Ayrılık gönülden olmadıkça yanmak tek çaredir
Yanmanın çaresi vuslat ise şiir aşk demektir
Şiir aşkla yazıldıkça kefen sevdayı saramaz
Hasretimin gonca gülü yaşamak seni sevmektir