Hasretime Şiiri - İhsan Ertem

yedi uyurların uyuz köpeği
kaç yıldır o inde seriliyorsun
kulağını del, al tak bu küpeyi
masalla, boş lafla örülüyorsun

aşk diyor kimisi, düş diyor kimi
bizimki umuda tohum ekimi
yârini cezbeder yârin çekimi
gülzarda gül gibi deriliyorsun

gönlüme değmesen heba olurdun
gönül kubbemde, hoş seda olurdun
Tibet'te doğsaydın Buda olurdun
bende yeni yeni eriliyorsun

ben seni ararken sen beni buldun
batınında sultan zahirde kuldun
harunluk dilerken bak üryan kaldın
şükür yavaş yavaş duruluyorsun

iblisin verdiği destekten beri
kendine vurduğun köstekten beri
elif gibi durdun istekten beri
ilk defa rukuya kırılıyorsun

aşk ateşi elbet kavurur yakar
kömürden hararet, madene akar
madende kalır mı edep ve vakar
aşk ile yeniden karılıyorsun

potada erdirip özün süzdüğüm
cennet vaadedip sonra üzdüğüm
gözünün önünde donsuz gezdiğim
gözüme ben gibi görülüyorsun

haybeden değildir dinle sözümü
senden ayrı değil , anla özümü
nefernesin bende, sen güz üzümü
bir başka bahara dürülüyorsun

koşturdun kırlarda koştun dağlarda
insanın olduğu bütün çağlarda
''bana seni gerek'' dedim toy'larda
bilmem daha neden geriliyorsun

şüphem yok aradın beni ömrünce
say ki ben süleyman sen de karınca
Hızır ile beni hemdem görünce
hemencik Hızır'a sarılıyorsun

gülüm çık yurdundan vazgeç ininden
sana fayda var mı? elin dininden
dirinin fıtratı bu, kalk çık sininden
İsa'nın yurdundan soruluyorsun

penc- i pınar olur sana ellerim
hep sana açılır gonca güllerim
kinaye yolludur sana kallarım
dümdüz söyleyince darılıyorsun

taş olsa dağlardan kopar gelirdi
firavun rabbine tapar gelirdi
ibrahim bir tanrı yapar gelirdi
sen hala çevrende buruluyorsun

istesen denizler yırtar yarardım
istesen kameri katlar dürerdim
cehennemi yıkar cennet kurardım
fakat sen cennetten sürülüyorsun

aldanma haybeden bol attığıma
us ermez gönlümde yarattığıma
sitemim canımdan can kattığıma
Her nefes yeniden diriliyorsun

kaptırdın kendini birhayli dine
hicretine onay vermez medine
Talibi yetmiyor kendi kendine
sen el otağına kuruluyorsun