Merhaba Kayıp Filozof
Çölde esen rüzgarda sesini duydum,
ama sende değil çölde uyudum.
sesim, sesine hasret.
ağrılı uykuların derinliğinde
yüzünü rüyamda gördüm,
ama gördüğüme değil
uyandığıma üzüldüm.
yüzüm, yüzüne hasret.
binlerce yaprağın düşüşünde
ellerini gördüm,
ama sana sarılmaya değil,
hüzünlü bir sarıya döndüm.
ellerim, ellerine hasret.
esrik ağlayışların yağmurunda
gözlerinin yeşiliyle ıslandım,
ama sana değil acıya bulandım.
gülüşüm, gülüşüne hasret.
ben ne kapılar eskittim, nice eşikler,
onca yılın beşiğinde adımımı sana,
yalnızca sana attım.
hasretim eskidikçe
ben içimde seni çoğalttım! ...
Şubat 2004
Işık AktaşKayıt Tarihi : 15.9.2005 09:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!