Hasretim sensin babam Şiiri - Cemal Çolak

hasretimi senin resminle dindiriyorum
kimseye yakiştiramiyiyorum giydiğin takimi
göz suzuşunu hasrtimle seninleyim sen olmasanda
gökteki yildiz bile sonuk kalir sana olan hasretimle baba

yokluğuna hayalinle aliştim sen olmasan ben yokum sandim
hani derdinya sabir kizim sabri senden oğrendim baba
her doğan güneş seninle doğuyor doğudan
her geçen gun yüreğimde bir volkan
hayatmi bu desen seninle hayatin tadi vardi baba
kimi yokluğunda seni ilk gunden unutu ben gibiler seni yüreğinde buyutu
kizim deyişin varya dunyaya değerdi sabri seninle öğrendim babam
hani bir gun seninle gezdiğim yerleri gezdim sen yoken
hiçde tadi yokmuş sensiz buralarin
bir gül kokardi birde sen beni benden alan unutmadim kokunu babam
sazin telinden dokulen name misali sesin
hani senelim deyişin en sevdiğim mayhoş ani
varliğinla canlanan bu beden yokluğuna alişti senin öğretğin sabirla babam
hasreti tanidim genç yaşta senden ayri kaldim yilarca
hiç yokluğunu duşunmedim yaşadiğim acilarda
derdimim dinleyen bir sendin babam
hayalde olsa ruyada duyuyorum sesinin senelim deyişinin yeterdi bana
çinlar kulaklarimda dökulen yaşsin göz pinarlarimda
nerde baba kelimesi geçse yaşlar boşanir gözlerimde
hasretmi çekmedim acimi görmedim
hangi aci varki bu kiyametimden beter raziyim
ekmeye getirin yeterki bababim verin acilara raziyim yeter
selenim der okşardin saçimi her saçima dokunuşun cenete girişim sanki
ben ceneti gördumde cehenemi senin yokluğunla yaşiyorum babam
sabira dayan senemim çinliyor kulağimda hiç gitmemiş gibisin hayalin karşimda
karanlik yine urkutuyor baba nerdesin
geldesemde gelemesin bilirim dönuşu olmayan yerdesin
seni nasil sevdim bilirsin seni halen seviyorum babam