Hasretim Sana Bitlis. Şiiri - Necdet Erem

Bitlis denen bir il var, dağların arasında,
Hasret gülleri kokar, bahçesinde bağında.
Gurbet şarkısı vardır, garipler dudağında.
Ayrılık yakar beni, Bitlis’e hasretim var.

Çocukluk yıllarımın, tadı damağımdadır,
Çaylarının gür sesi, her an kulağımdadır.
Adını zikrederim, her nefes yadımdadır.
Ayrılık yakar beni, Bitlis’e hasretim var.

Tarihe dur da bak der, orta yerde kalesi,
Utandırır bu asrı, Gökmeydan medresesi,
Dağlarından koşuşan, yedi hasret deresi,
Ayrılık yakar beni, Bitlis’e hasretim var.

Anam atam sendedir, yatar kabristanında.
Onlar kabirde değil, cennet gülistanında,
Bizse gurbet ellerde, hasret haristanında,
Ayrılık yakar beni, Bitlis’e hasretim var.

Sözle hasret bitmiyor, yara derine inmiş,
Zan etme ki, yürekte sızlayan acı dinmiş,
Kader elden ne gelir, gurbet takdir edilmiş.
Ayrılık yakar beni, Bitlis’e hasretim var.

Alimlerin dünyaya, insanlık dersi verir,
Okuyan gönüllerde, aşk gülleri devşirir,
Marifet, muhabbetle, tüm putları devirir,
Sevgili memleketim, hasretim sana BİTLİS.