Hasretim Sana Şiiri - Soner Güncan

Sevda çekenler anlar ancak beni
Yitik sevdaları olanlar
Gözyaşları ile gönülleri ıslananlar
Hayatın en amansız yüzünü yanlız yaşayanlar
Bu kentin sokaklarında dertlerini dolaştırıp
Doğum sancısı çeken bulutlara doğru
Yumruklarını sıkarak dağları çökertircesine
Sevdalarını haykıranlar,sevdalılar anlar ancak beni.
Anlıyorsun sevdalım değilmi?
Seheryeli estiğinde ve bana kokunu getirdiğinde
Minik bir serçe ötüşünde,bir bebek gülüşünde
Başımı gökyüzüne kaldırıp
Hoyratca,yiğitce,özgürce avazım çıktığı,gücümün yettiği kadar
Hasretim sana diye haykırmak isterim.
Hasretimdir sana...
Gün geceye esir düşer,gün çeker gider biryerlere
Güne karalar çalınırda gece oluverir.
İşte o an tüm dertler günışığına çıkıverir.
Geceyle dost olurda yanlızlığım
Yokluğun bir volkan gibi patlayıverir gönlümde,
Tüm lavlar bedenimi ateşe verir.
Yüreyim yanar.
Derman gündüzdedir.
Tan ağırana dek hayalinle avunur,
Dualar ederim Yüce Yaradana.
Ve gecenin öcünü alırcasına parçalar geceyi,doğudan güneş.
Kulağıma o güzel sesin gelir,
Güneş gibi doğarsın gönlüme o an.
Sabırsızlığım,telaşım,tebessümüm,heyecanım
Hep sana kavuşmaktandır.
Kavuşmak,karşıdan sevmektir belki şimdilik
Lakin gün olur ben bu işkence gecelerine inat,
Sabahlara dek yanıbaşımda seni seyreder
Şükürler ederim Yüce Yaradana.
Birkaç dakikada olsa söylediğin üç beş cümleyi
Unutmaksızın
Ezberime alırım,yokluğunda düşünmek,hissetmek için
Birtanem hasrettir anlıyacağın diğer adın.
Hasretim.
Ben sana yanındayken bile hasretim...

Haziran 1998