Hasretim mişsin sen...

Hasretim mişsin sen...
' Özlenene - 1 '

Gel bir acı kahve içelim seninle
uzun uzun konuşalım ama sonra
acılardan bahsetmeyeceğim sana
gülün kırmızısından da
göğün maviliğinden de
bulutun beyazlığından da
bahsetmeyeceğim...

Sen anlatırsan
dinlerim
ama ne olursa
anlat yeter...

Arada baksanda olur gözlerime
bak ama
unutma...

Yanında olduğumu
sakın unutma...

Sen de biliyorsun
hayatın zor
çoğul insanında iki yüzlü
ne bencil olduklarını
bunu konuşmanında
yok pek bir faydası
durup dururken
yanındayken
her şey çok güzelken
canımızı sıkmanın
yok gereği...

Yorulmuşsun
bende öyle
sevmişsin
bende
üzülmüşsün
benim gibi
çok hem de...

Konuşmayalım
bunları da
ne olur...

Konuşsak
ne olur?

Susmakta güzel
sen varken
ya yokken?
boşver bunlarıda...

Sen nasılsın?
onu söyle bana
üşüyor musun?
aç mı karnın?
iyi uyudun mu gece?
geç şöyle
yaslan bana
rüzgâr yeme
üşüme
istemem...

Karınca mı o bacağında gezen?
dur canım
alırım ben
sen
ürkme
incinme...

Ne konuşuyorduk?
Evet
iyi ol
o kadar
yok başka isteğim...

Ben iyi olurum
sen iyi olunca
gözlerim güler benimde
seni gülerken görünce
içim ısınır
iyi haberlerini aldıkça
sen mutlu yaşadıkça...

Arada görsem yüzünü
gözlerin deyse gözlerime
nefesini hissetsem ya üzerimde
bayramım olur...

Ah be güzelim
ah her hali özelim
kaşı gözü güzelim
aklı pek
neyse
boşver...

Sen konuş
anlat
bakma bana
dinlersen konuşurum elbet
belki geç kalmışlıklardan
özlemlerimden
dayanabilirsen oda...

Ama dedim ya sen anlat
yeter bana...

Dinledikçe seni
anladım ki
en büyük
hasretimmişsin...

İstanbul
15. 04.2009 - Saat: 04,06