Hasretim Maziye Şiiri - Osman Yüksel

Doyururdum kapımdaki güdüğü
Unutamam Yudan ile Dediği
Kaynatıp odada yerdik hediği
Maziye hasretim pek çok özledim

Karga Gelingüllü köylerin hası
Osmanpaşa erenlerin yuvası
Alcılının çok meşhurdur kavgası
Hasretim maziye pek çok özledim

Paşaköyü şirince bir kasaba
Battalın ağaları gelmez hesaba
Karabıyık halkı gelmiş göçebe
Hasretim maziye pek çok özledim

Sarınınören de aşağıda kaldı
Yudan ı sorarsan yarı su doldu
Alcının güvemi ikiye böldü
Hasretim maziye pek çok özledim

Bağ bahçe yok oldu baraj dutuldu
Cennet gibi yerler suya katıldı
Ağlamaktan göz pınarlarım kurudu
Hasretim maziye pek çok özledim

Barajsa köyleri suyla doldurdu
Kimini ağlattı kimini güldürdü
Bütün mazimizi bir bir öldürdü
Hasretim maziye pek çok özledim

Bal kayasına da çıkıp bakardım
Arbişin bucakta ateş yakardım
Soyunup kanaktan balık tutardım
Hasretim maziye pek çok özledim

Tüfekle vururdum tavşanı kuşu
Tolu yurduna çıkıp atardım taşı
Neşemi verirdi hüyüğün başı
Hasretim maziye pek çok özledim

Çevirmenin bende girip yüzerdim
Alaçorak topkayayı gezerdim
Göç yoluna çıkıp köyü süzerdim
Hasretim maziye pek çok özledim

Alisman deresinde arpa yolardık
Kar yağınca odalara dolardık
Tazılarla tilki tavşan avlardık
Hasretim maziye pek çok özledim

Hasan değirmeni pisik kayası
Gezdim karacalı gayli boğazı
Natırın bentteydi balığın hası
Hasretim maziye pek çok özledim

Körkuyu idiris içimde sızı
Burnuma kokuyor borulku yazı
Dedenin hasreti yakıyor özü
Hasretim maziye pek çok özledim

Buralar yüksele huzur verirdi
Buralarda koşar burada yürürdü
Bazen kendirlikte dostun görürdü
Hasretim maziye pek çok özledim