Hasretim (Köyümün insanlarına…)

Ensar dedi, hocam bir kelam eyle
Anlat şu bizim köyü meram eyle
At facebook’a bize selam eyle
Bende attım işte okuyun gayrı

Hasretim (Köyümün insanlarına…)

Benim de bir zamanlar köyüm vardı
Altında bağırsan üstü duyardı
Güneş sabahına başka doğardı
Şimdi uzaklarda ağlıyor gayrı

Havası temizdi suyu berraktı
Yıldızlara yakın şehre ıraktı
İçime hasretin alevi aktı
Yıllardır bağrımı yakıyor gayrı

Demirlide çayımızı demlerdik
Yarış için eşekleri gemlerdik
Eşle dostla böyle gönül eylerdik
Zaman aynasından bakıyor gayrı

Biraz arpa biraz buğday ekerdik
Yaz olunca orak ile biçerdik
Sonra döver tanesini seçerdik
Gönül o günleri arıyor gayrı

Kış olunca kızağımız hazırdı
Buz tutardı ellerimiz acırdı
Kader köyümüzü bizden ayırdı
Hasret yüreğimde çağlıyor gayrı

Küçücüktü ama adı ummandı
İnsanı şimşekti ve de yamandı
Karakuş, kurnaz deyince tamamdı
Şimdi bizi gurbet bağlıyor gayrı

Bu köyde sevdiklerimiz yaşardı
Herkes her bayram buraya koşardı
Baharında dereleri coşardı
Şimdi yalnızlığı yaşıyor gayrı

Artık ne ana kaldı ne de peder
Bize de yeni yollar çizdi kader
Yeni nesil birbirinden bihaber
Zaman bizi bizden çalıyor gayrı

Bu köyün adına Şenköy derdik
Biz bu köyü gerçekten çok severdik
Bundandır ki ruhumuzla everdik
Her yere bizimle gidiyor gayrı

Kanatlarımı şöyle açsam diyorum
Dostlarla birlikte uçsam diyorum
Sevdamı yeniden saçsam diyorum
Hayali bile pek sarıyor gayrı

Zeynal’ın çok şey gelse de diline
Verdi hepsini gözyaşı seline
Dedi, biraz da gidin dost eline
Şimdi dostlarını arıyor gayrı